Tatiana Mikołajewna Romanowa (Великая Княжна Татьяна Николаевна; ur. 10 czerwca 1897 roku w Peterhofie – zm. 17 lipca 1918 w Jekaterynburgu)
Tatiana, osiemnaście miesięcy młodsza od Olgi, była najwyższą i najbardziej elegancką spośród dziewcząt. Smukła, o kasztanowych włosach, urodziwych szarych oczach i wąskich ustach. Jeden z ministrów zauważył, iż da się odczuć, że jest córką imperatora. Zawsze energiczna i zorganizowana, przewodniczyła rodzeństwu - toteż nazwano ją „Gubernatorową” Tatiana była najbliższa matce, według wielu, najbardziej do niej podobna. Jak pisze A. Mozołow: "Tatiana miała trudny charakter [...] była zamknięta w sobie, nie tak szczera i spontaniczna jak siostra."
Wspomina nauczyciel, Szwajcar Pierre Gilliar: ".. od przyrody bardziej powsciągliwa, mniej otwarta niż Olga. Nie posiadała takich zdolności jak siostra, jednak nadrabiała ten niedostatek konsekwencją."
Siostry były z sobą bardzo związane, nie rozstawały się na krok, tworzyły „Dużą Parę”. Ponieważ kontakt ze społeczeństwem był bardzo ograniczony (ze względu na ich pozycje) obydwie stały się sobie jeszcze bardziej bliskie.
Choć Tatiana rzetelnie i oddanie pełniła rolę „Wielkiej Księżnej”, przeszkadzał jej protokół i publiczne używanie jej pełnego tytułu cesarskiego.
Car i Caryca wychowywali rodzeństwo konserwatynie, pilnując by dzieci spędziły czas w spokoju i szczęściu, bez nacisków związanych z przynależnością do rodziny carskiej. Tak więc, zarówno Tatiana jak i pozostałe siostry w życiu codziennym nie odczuwały tak silno znaczącej pozycji i przywilejów z tym związanych. Wraz ze służącymi pracowały, sprzątały pokoje, ścieliły łóżka i bawiły się z ich dziećmi. Będąc młodszymi, spały na twardych polowych łóżkach bez poduszek, brały zimne, hartujące kąpiele.
W 1914 roku Tatiana miała 17 lat, zaś jej siostra Olga – lat 19. Latem ich rodzice postanowili urządzić tzw. debiut towarzyski, tj. ceremonialne wprowadzenie dziewcząt do towarzystwa, o czym Tania marzyła od dzieciństwa. Niestety, plany te pokrzyżowała wojna i siostry ponownie zostały odseparowane od społeczeństwa.
Podczas I wojny światowej Tatiana wraz z matką i starszą siostrą Olgą pracowały jako pielegniarki w Czerwonym Krzyżu. Praca była ciężka, szczególnie dla niedoświadczonych i młodych dziewcząt.
Jako pielęgniarka, Tatiana uczestniczyła w operacjach, nieraz asystowała przy amputacjach. Oprócz działalności szpitalnej, brała także udział w wielu akcjach charytatywnych, często pojawiając się publicznie, czym zyskała sobie popularność, jaką cieszyła się do samego końca.
Wielka Księżna Tatiana przekazywała też przez okres wojny środki na rzecz poszkodowanych. Jeszcze na kilka dni przed abdykacją ojca, przekazała ks. Zdzisławowi Lubomirskiemu kwotę 400 000 rubli.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz